بررسی چند معنایی واژه روح
| Main Authors: | فتحیه فتاحی زاده, لیناسادات حسینی, حسین افسردیر |
|---|---|
| Format: | Article eJournal |
| Bahasa: | fas |
| Terbitan: |
, 2015
|
| Subjects: | |
| Online Access: |
https://zenodo.org/record/3714572 |
Daftar Isi:
- یک ترجمه لحاظ شود. همانگونه که این دسته ازکلمات در تفسیر آیات مرتبط با خود، برداشتهای مختلفی را پدید آورده ، وجود آنها در ترجمه‌های قرآنی نیز احتمال شکل‌گیری ترجمه‌های یکسان را کاهش داده است. نوشتار حاضر که به طور مشخّص، واژه »روح« را از میان واژگان چندمعنایی برگزیده است، ضمن واکاوی معنای صحیح این کلمه با هیأتهای متفاوت و در سیاقهای گوناگون، به تحلیل و بررسی بیش از 44 مورد از ترجمه‌های فارسی قرآن در خصوص این کلمه پرداخته و از رهگذر دیدگاه‌های مفسران و اهل لغت، عیارسنجی مهارت ترجمه‌های قرآن در حوزه مورد بحث را وجهه همّت خود ساخته است. حاصل تحقیق نشان میدهد هنگامیکه کلمه روح به صورت مطلق و به همراه مالئکه به کار برده میشود، منظور همان موجود مستقلی است که در روایات ائمه اهل بیت )ع( شناسانده شده است و برتر از جبرئیل میباشد و زمانیکه به صورت ترکیب با یک اسم یا ضمیر و در حالت موصوف یا مضاف به کار رفته است، مفهوم مشکّکی است که هرچند، عالیترین درجه آن را خداوند در مخلوقی جداگانه که مصداق اکمل و اتمّ روح است، قرار داده؛ امّا میتواند مصادیق پایینتری را نیز داشته باش یک ترجمه لحاظ شود. همانگونه که این دسته ازکلمات در تفسیر آیات مرتبط با خود، برداشتهای مختلفی را پدید آورده ، وجود آنها در ترجمه‌های قرآنی نیز احتمال شکل‌گیری ترجمه‌های یکسان را کاهش داده است. نوشتار حاضر که به طور مشخّص، واژه »روح« را از میان واژگان چندمعنایی برگزیده است، ضمن واکاوی معنای صحیح این کلمه با هیأتهای متفاوت و در سیاقهای گوناگون، به تحلیل و بررسی بیش از 44 مورد از ترجمه‌های فارسی قرآن در خصوص این کلمه پرداخته و از رهگذر دیدگاه‌های مفسران و اهل لغت، عیارسنجی مهارت ترجمه‌های قرآن در حوزه مورد بحث را وجهه همّت خود ساخته است. حاصل تحقیق نشان میدهد هنگامیکه کلمه روح به صورت مطلق و به همراه مالئکه به کار برده میشود، منظور همان موجود مستقلی است که در روایات ائمه اهل بیت )ع( شناسانده شده است و برتر از جبرئیل میباشد و زمانیکه به صورت ترکیب با یک اسم یا ضمیر و در حالت موصوف یا مضاف به کار رفته است، مفهوم مشکّکی است که هرچند، عالیترین درجه آن را خداوند در مخلوقی جداگانه که مصداق اکمل و اتمّ روح است، قرار داده؛ امّا میتواند مصادیق پایینتری را نیز داشته باشد.