رویکرد کلامی- فلسفی به مسئله عینیت صفات و بررسی دیدگاه ملاصدرا و ابن سینا در خصوص آن
| Main Author: | Zohreh Tavaziani |
|---|---|
| Format: | Article Journal |
| Bahasa: | fas |
| Terbitan: |
, 2020
|
| Subjects: | |
| Online Access: |
https://zenodo.org/record/3669858 |
Daftar Isi:
- مسأله صفات در حوزه كلام و فلسفه و در بحث مربوط بـه خـدا از جـدي تـرين مسـائل حوزه الهيات است. اين مسأله در دو حوزه "ربط صـفات بـا ذات خداونـدي " و "ربـط صفات با يكديگر" قابل طرح است. يك بار ميتوان سؤال كرد كه آيا اساسـاً خداونـد را ميتواند وصفي باشد يا نه؟ و يك بار هم ميتوان سؤال كرد كه اوصاف چه نسبتي با ذات و با يكديگر دارند؟ تلاشهاي كلامي و فلسفي عمدتاً در دو نگاه تعطيـل و تشـبيه سـامان پذيرفته است، بعضي به دلايلي قائل به تعطيل بحث صـفات شـده و بعضـي نيـز در مـرز تعطيل و تشبيه همچنان گرفتارند. وآنها هم كه قائل به تشبيهاند گرفتاريشان كم نيست. در اين مقاله سعي بر آن است تا نشان داده شود چگونه حكيمان ما در تبيين مسـأله صفات به زحمت افتادهاند و از اين ميان ملاصدرا و ابن سينا دو حكيمي هستند كه بـيش از ديگران به مسأله صفات عنايت داشتهاند. ملاصدرا به عينيت مصداقي صفات بـا ذات و با يكديگر معتقد است و ابن سينا به چيزي فراتر از عينيت مصداقي انديشيده اسـت. او در صفات خدا به عينيت مفهومي قائل است. هر يك از اين دو نگاه لوازم و توابعي دارد كـه اين نوشتار در راستاي آن نگارش يافته است و در پايان به اين نتيجه رسيده است كه نـه تنها عينيت مفهومي توجيه خرسند كنندهاي از صفات بـه دسـت نمـي دهـد بلكـه عينيـت مصداقي هم در جاي خود، معذوراتي دارد.